Beoordeling op het boek Razend door: Jelmer van Herwijnen (2Hb)

Auteur: Carry Slee
Uitgever: Prometheus
Jaar van verschijnen: 2000

Uitgegeven in Amsterdam

 

Inleiding:

Ik geef het boek 4 sterren ik geef geen 5 sterren omdat ik het niet fijn vind om steeds midden in het andere verhaal te komen. Bijvoorbeeld als Roosmarijn wordt lastig gevallen door Bob dan komt er weer een ander stuk van Sven tussen. Ik vind dat zelf jammer, maar voor de rest vind ik het een mooi boek ik lees de boeken van Carry Slee al vanaf mijn 9e ik vind het leuke boeken. Het verhaal klopte ook helemaal, het sloot mooi op elkaar aan.

 

Middenstuk:

Razend is een erg mooi boek, er worden namelijk verschillende onderwerpen met elkaar gecombineerd en dat maakt het spannend. Ook zijn de onderwerpen van deze tijd, en komen ze niet vaak in boeken voor. Dit maakt het boek apart en erg aantrekkelijk.
Je kunt je heel goed in de personen inleven.
Wat jammer was, dat ik op een bepaald moment het probleem van Roosmarijn spannender vond. Als er dan werd overgesprongen op een ander stuk van Sven, kwam je niet te weten hoe het verder met Roosmarijn zou gaan. Dan moest ik eerst weer over Sven lezen, voordat er weer over Roosmarijn verteld werd.
Ik had het boek erg snel uit, omdat ik graag wilde weten hoe het verhaal af zou lopen.
Het boek is niet echt verrassend. Het verhaal eindigt (bijna) altijd goed, maar zoals bij spijt komt het niet goed.
Het boek was niet lastig om te lezen, er werden moderne woorden gebruikt en de zinnen zijn niet te lang.

Een vreemde situatie is wanneer Bob Roosmarijn voor het eerst betast….
Roosmarijn zit in de aula, terwijl de klas naar de gymles is. Zij leert haar proefwerk Frans. Ze heeft het een beetje koud omdat ze een kort truitje aanheeft. Dan komt Bob, haar leraar binnen. Hij vertelt dat Roosmarijn haar wiskundeproefwerk erg slecht gemaakt heeft. Als Bob aanbiedt nog eens de stof uit te leggen, vindt Roosmarijn dat een goed idee en gaat met hem mee.
Wanneer Bob en Roosmarijn samen in een lokaal zitten zegt Bob dat hij weleens met Roosmarijn een wandelingetje zou willen maken. Daarna strijkt Bob over Roosmarijns wang. Ook pakt hij haar hand vast om iets aan te wijzen. Roosmarijn krijgt het steeds benauwder. Als Bob naar haar blote buik staart, vindt Roosmarijn het te ver gaan en vertrekt ze met een smoes.

Dit is een vreemde situatie omdat je nog niet weet of  Bob zich expres zo gedraagt. Deze situatie houdt het verhaal boeiend om door te lezen.
Ook is deze situatie ontzettend verrassend, er gebeurt opeens iets wat je absoluut niet verwacht had. Deze situatie geeft een hele andere draai aan het verhaal.

Een zielige situatie is wanneer Sven geslagen wordt omdat hij gestopt is met zwemmen. Met deze situatie begint het boek….

(Ik heb toch gezegd dat ik niet meer wil zwemmen, ’zegt Sven. Zijn vader kijkt hem dreigend aan. ‘Dus jij denkt door te kunnen gaan met dat jennen? Dat leer ik je af. ‘niet doen papa!’ roept Sven. Maar hij heeft de eerste klap al te pakken. ‘Je wilt me toch kwaad zien? Nou dat kan. Sven probeert de klappen te ontwijken, maar dat maakt zijn vader nog kwaaier. Hij grijpt Sven vast en kwakt hem tegen de muur. Sven valt met zijn achterhoofd tegen de muurhaak, Razend Bladzijde 6/7).
Ik vind dit een droevige situatie omdat je de angst van Sven aanvoelt. Het is een zielig, maar wel mooi begin, je weet namelijk gelijk wat het probleem van Sven is. Je krijgt meteen medelijden met Sven. Ook wordt je ‘van binnen’ boos op de vader van Sven en begrijp je niet waarom de moeder van Sven niet ingrijpt. Je krijgt gelijk een negatief beeld van de vader en bent benieuwd wat er allemaal nog gaat gebeuren. Of Sven nog een keer wordt mishandeld en of z’n moeder nu wel ingrijpt. Ik bleef doorlezen omdat ik graag wilde weten hoe Sven verder zou handelen. Of hij weg zou lopen of de politie in zou schakelen. Het is niet voorspelbaar.